๑.๑ ประวัติส่วนตัว
ชื่อ....นายอ้าย ........นามสกุล.........พรหมทะนันท์ .............
เชื้อชาติ....ไทย.....สัญชาติ......ไทย................เลขประจำตัวประชาชน 35710-00411-19-2
วัน เดือน ปี ที่เกิด ...6........ / ........พฤศจิกายน... / ........2487..... อายุ......76......... ปี
ภูมิลำเนา (บ้านเกิด).......สันโค้งเหนือ
ที่อยู่ปัจจุบัน(ที่สามารถติดต่อได้)
บ้านเลขที่.....163...... บ้าน ป่าแดด หมู่ที่ ...3......... ตำบล .....ป่าแดด...................
อำเภอ .......แม่สวย........ จังหวัด ....เชียงราย......... รหัสไปรษณีย์ ......57180…………………
โทรศัพท์บ้าน.................................................โทรศัพท์มือถือ.-.....................
สถานที่ทำงาน/กลุ่ม.....ที่บ้านป่าแดด โทรศัพท์ ..........................................................
วุฒิการศึกษา / ระดับการศึกษา………ประถมศึกษา…………ป.4……ทางธรรม……นักธรรมเอก……
ปัจจุบันประกอบอาชีพ...... .......................ค้าขาย.......................................................
๑.๒ ประวัติครอบครัว
ชื่อบิดา........พ่ออุ้ยหนานปัน พรหมทะนันท์ ชื่อมารดา ........แม่อุ้ยน้อย พรหมทะนันท์
อาชีพบิดา.......เกษตรกรรม .........................อาชีพมารดา...........เกษตรกรรม.......................
เป็นบุตรคนที่ ............1......................ในจำนวนพี่น้อง ..........4................................คน
๒. ประวัติชีวิตและผลงาน
๒.๑ มีความรู้ความสามารถ/ความเชี่ยวชาญ ทางด้าน การเขียนเทียนภาษาพื้นเมือง การจัดทำวิธีการเสดาะเคราะห์ พิธีการเรียกขวัญ การสอนภาษาพื้นเมืองให้เด็กและเยาวชน
๒.๒ จนมีความรู้ มีความสามารถ มีความเชี่ยวชาญ ในงานที่ทำ หรือประกอบอาชีพ (ได้รับการถ่ายทอดจากใคร/ที่ไหน/อย่างไร/ใช้เวลาเท่าใด) ได้รับความรู้จากการเข้ารับการบวชเรียนมา
๓. ผลงานที่ปรากฏ
๓.๑ ผลงานที่ประทับใจ ได้รับการยอมรับ ได้รับการยกย่อง เกียรติคุณ เกียรติบัตร รางวัล เป็นประโยชน์กับสังคมในการแก้ปัญหา และพัฒนาชุมชน/สังคม ได้ถ่ายทอดภูมิปัญญานี้ให้ใครบ้าง/อย่างไร
- เป็นวิทยากรภาษาคำเมืองให้แก่นักศึกษาจากโรงเรียนบ้านป่าแดด (เวทยาสมิทธ์)
โรงเรียนชุมชน บ้านโป่ง โรงเรียนแม่สรวยวิทยาคม เด็กเยาวชนตำบลป่าแดด
๓.๒ ข้อคิด ความภาคภูมิใจ แรงจูงใจในการทำงานของภูมิปัญญา และข้อเสนอแนะของภูมิปัญญา
1. ภูมิใจที่ได้เป็นส่วนหนึ่งในการถ่ายทอดความรู้เกี่ยวกับภาษาคำเมือง ให้แก่คนรุ่นหลังได้สืบทอด